სამომხმარებლო კალათის ფასი საქართველოში განუხრელად მატულობს, მიუხედავად იმისა, რომ ოფიციალური საბაზისო ინფლაციის დონე შედარებით დაბალია. საქართველოს სტატისტიკის ეროვნულმა სამსახურმა (საქსტატმა) ინფლაციის 1,2%-იანი მაჩვენებელი დააფიქსირა. თუმცა, ბოლო, 2024 წლის განმავლობაში ‘მომხმარებელთა კალათის’ ანალიზი გვაჩვენებს, რომ მრავალი ძირითადი პროდუქტისა და მომსახურების ფასი 60%-ით გაიზარდა.
ფასმატება ძირითადად შეეხო საკვებ პროდუქტებსა და მომსახურებას, განსაკუთრებით კი ნიორს (68,7%), კივის (51,7%) და ლიმონს (30,8%).
მომსახურების სექტორში ყველაზე მეტად გაიზარდა ავიაბილეთების (28%) და მღებავის მომსახურების (24%) ფასები.
გლობალურ ფაქტორებთან ერთად, როგორიცაა იმპორტირებული პროდუქტების ფასების ზრდა, მნიშვნელოვან გავლენას ახდენს შიდა ეკონომიკური და პოლიტიკური ვითარებაც. ეკონომიკის ჭარბი ვალის ტვირთი და შრომისუნარიანი მოქალაქეების ემიგრაცია ფასების მატებას ხელს უწყობს.
მოქალაქეები საუბრობენ იპოთეკური კრედიტების ტვირთზე, ემიგრაციის სხვადასხვა მიზეზებს შორის. 2022 წლიდან, ოფიციალური ინფლაცია 14%-ს მიუახლოვდა, ხოლო 2023 წელს საქართველოდან ემიგრაცია წინა წელთან შედარებით 95.6%-ით გაიზარდა.
ამას გარკვეულწილად მოჰყვა სამუშაო ძალის დეფიციტი. შედეგად, პროდუქტებისა და მომსახურების თვითღირებულებამაც მოიმატა, რაც ინფლაციის ზეწოლის ერთ-ერთ ფაქტორად იქცა.
ფასების ზრდა განსაკუთრებით მძიმედ აისახა გასტრონომიულ ტურიზმზე, რომელიც საქართველოს ტურისტული სექტორისთვის საკვანძოა. ძირითადი საკვები პროდუქტების გაძვირება რესტორნების მომსახურების ფასზეც აისახა. მაგალითისთვის, ხინკლის ფასი 12,5%-ით (ცალი ხინკალი 2 ლარის ფარგლებში), ხოლო ლუდის ფასი 10,8%-ით გაიზარდა. ეს ამცირებს ქვეყნის მიმზიდველობას ტურისტებისთვის, რადგან ბევრისთვის საქართველო ხელმისაწვდომი გასტრონომიული გამოცდილებასთან ასოცირდება.
ინფლაცია უარყოფითად მოქმედებს საქართველოს კონკურენტუნარიანობაზე. ადგილობრივ ბაზარზე ფასების სწრაფი ზრდა ართულებს ექსპორტს და ამცირებს მოსახლეობის მსყიდველუნარიანობას.
შედეგად, წარმოება მცირდება, რაც ფასების ახალ ზრდას იწვევს და ინარჩუნებს ინფლაციის წნეხის “ჩაკეტილ წრეს”.